พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
-
	พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช  มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ
ให้ประกาศว่า
	โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยลิขสิทธิ์
	จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้  โดยคำแนะนำและยินยอมของ
รัฐสภา  ดังต่อไปนี้
-
	มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า  “พระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537”
	มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวัน นับแต่วันประกาศในราชกิจจานุ
เบกษาเป็นต้นไป
	มาตรา 3 ให้ยกเลิก พระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521
	มาตรา 4 ในพระราชบัญญัตินี้
	“ผู้สร้างสรรค์”  หมายความว่า  ผู้ทำหรือผู้ก่อให้เกิดงานสร้างสรรค์อย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็น
งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
	“ลิขสิทธิ์”  หมายความว่า  สิทธิแต่ผู้เดียวที่จะทำการใดๆ  ตามพระราชบัญญัตินี้เกี่ยวกับ
งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้ทำขึ้น
	“วรรณกรรม”  หมายความว่า  งานนิพนธ์ที่ทำขึ้นทุกชนิด เช่น  หนังสือ  จุลสาร  สิ่งเขียน
สิ่งพิมพ์ ปาฐกถา เทศนา คำปราศรัย  สุนทรพจน์  และให้หมายความรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย
	“โปรแกรมคอมพิวเตอร์”  หมายความว่า  คำสั่ง  ชุดคำสั่ง  หรือสิ่งอื่นใดที่นำไปใช้กับ
เครื่องคอมพิวเตอร์  เพื่อให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำงาน หรือเพื่อให้ได้รับผลอย่างหนึ่งอย่างใด
ทั้งนี้  ไม่ว่าจะเป็นภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในลักษณะใด
	“นาฏกรรม”  หมายความว่า  งานเกี่ยวกับการรำ  การเต้น  การทำท่า  หรือการแสดงที่
ประกอบขึ้นเป็นเรื่องราว  และให้หมายความรวมถึงการแสดงโดยวิธีใบ้ด้วย
	“ศิลปกรรม” หมายความว่า งานอันมีลักษณะอย่างหนึ่งอย่างใดหรือหลายอย่างดังต่อไปนี้
	(1)  งานจิตรกรรม  ได้แก่  งานสร้างสรรค์รูปทรงที่ประกอบด้วยเส้น แสง สี หรือสิ่งอื่น
อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างรวมกัน ลงบนวัสดุอย่างเดียว  หรือหลายอย่าง
	(2)  งานประติมากรรม  ได้แก่  งานสร้างสรรค์รูปทรงที่เกี่ยวกับปริมาตรที่สัมผัสและ
จับต้องได้
	(3)  งานภาพพิมพ์  ได้แก่  งานสร้างสรรค์ภาพด้วยกรรมวิธีทางการพิมพ์  และหมายความ
รวมถึงแม่พิมพ์หรือแบบพิมพ์ที่ใช้ในการพิมพ์ด้วย
	(4)  งานสถาปัตยกรรม ได้แก่ งานออกแบบอาคารหรือสิ่งปลูกสร้าง งานออกแบบตกแต่ง
ภายในหรือภายนอก  ตลอดจนบริเวณของอาคารหรือสิ่งปลูกสร้าง  หรือการสร้างสรรค์หุ่นจำลอง
ของอาคารหรือสิ่งปลูกสร้าง
	(5)  งานภาพถ่าย  ได้แก่  งานสร้างสรรค์ภาพที่เกิดจากการใช้เครื่องมือบันทึกภาพโดย
ใช้แสงผ่านเลนซ์ไปยังฟิล์มหรือกระจก  และล้างด้วยน้ำยาซึ่งมีสูตรเฉพาะ  หรือด้วยกรรมวิธีใดๆ
อันทำให้เกิดภาพขึ้น  หรือการบันทึกภาพโดยเครื่องมือหรือวิธีการอย่างอื่น
	(6)  งานภาพประกอบ  แผนที่  โครงสร้าง  ภาพร่าง หรืองานสร้างสรรค์รูปทรงสามมิติ
เกี่ยวกับภูมิศาสตร์  ภูมิประเทศ  หรือวิทยาศาสตร์
	(7)  งานศิลปะประยุกต์  ได้แก่  งานที่นำเอางานตาม (1)  ถึง (6)  อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ
หลายอย่างรวมกันไปใช้ประโยชน์อย่างอื่น นอกเหนือจากการชื่นชมในคุณค่าของตัวงานดังกล่าว
นั้น  เช่น  นำไปใช้สอย นำไปตกแต่งวัสดุหรือสิ่งของอันเป็นเครื่องใช้  หรือนำไปใช้เพื่อประโยชน์
ทางการค้า
	ทั้งนี้ ไม่ว่างานตาม (1)  ถึง (7)  จะมีคุณค่าทางศิลปะหรือไม่  และให้หมายความรวมถึง
ภาพถ่ายและแผนผังของงานดังกล่าวด้วย
	“ดนตรีกรรม”  หมายความว่า  งานเกี่ยวกับเพลงที่แต่งขึ้นเพื่อบรรเลงหรือขับร้องไม่ว่าจะมี
ทำนองและคำร้องหรือทำนองอย่างเดียว  และให้หมายความรวมถึงโน้ตเพลงหรือแผนภูมิเพลงที่ได้
แยกและเรียบเรียงเสียงประสานแล้ว
	“โสตทัศนวัสดุ”  หมายความว่า  งานอันประกอบด้วยลำดับของภาพโดยบันทึกลงในวัสดุ
ไม่ว่าจะมีลักษณะอย่างใด อันสามารถที่จะนำมาเล่นซ้ำได้อีก  โดยใช้เครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการ
ใช้วัสดุนั้น  และให้หมายความรวมถึงเสียงประกอบงานนั้นด้วย ถ้ามี
	“ภาพยนตร์”  หมายความว่า  โสตทัศนวัสดุ อันประกอบด้วยลำดับของภาพ ซึ่งสามารถนำ
ออกฉายต่อเนื่องได้อย่างภาพยนตร์  หรือสามารถบันทึกลงบนวัสดุอื่น  เพื่อนำออกฉายต่อเนื่องได้
อย่างภาพยนตร์  และให้หมายความรวมถึงเสียงประกอบภาพยนตร์นั้นด้วย ถ้ามี
	“สิ่งบันทึกเสียง” หมายความว่า งานอันประกอบด้วยลำดับของเสียงดนตรี  เสียงการแสดง
หรือเสียงอื่นใด  โดยบันทึกในวัสดุไม่ว่าจะมีลักษณะใดๆ  อันสามารถที่จะนำมาเล่นซ้ำได้อีกโดยใช้
เครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการใช้วัสดุนั้น แต่ทั้งนี้มิให้หมายความรวมถึงเสียงประกอบ
ภาพยนตร์หรือเสียงประกอบโสตทัศนวัสดุอย่างอื่น
	“นักแสดง”  หมายความว่า  ผู้แสดง นักดนตรี นักร้อง นักเต้น นักรำ และผู้ซึ่งแสดงท่าทาง
ร้อง  กล่าว พากย์ แสดงตามบทหรือในลักษณะอื่นใด
	“งานแพร่เสียงแพร่ภาพ”  หมายความว่า  งานที่นำออกสู่สาธารณชนโดยการแพร่เสียงทาง
วิทยุกระจายเสียง การแพร่เสียงและหรือภาพทางวิทยุโทรทัศน์ หรือโดยวิธีอย่างอื่นอันคล้ายคลึงกัน
	“ทำซ้ำ”  หมายความรวมถึง  คัดลอกไม่ว่าโดยวิธีใดๆ  เลียนแบบ  ทำสำเนา  ทำแม่พิมพ์
บันทึกเสียง  บันทึกภาพ  หรือบันทึกเสียงและภาพ  จากต้นฉบับ  จากสำเนา  หรือจากการโฆษณา
ในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ   ทั้งนี้  ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน สำหรับในส่วนที่เกี่ยวกับโปรแกรม
คอมพิวเตอร์  ให้หมายความถึง  คัดลอกหรือทำสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์จากสื่อบันทึกใด
ไม่ว่าด้วยวิธีใดๆ ในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ  โดยไม่มีลักษณะเป็นการจัดทำงานขึ้นใหม่ ทั้งนี้
ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน
	“ดัดแปลง”  หมายความว่า  ทำซ้ำโดยเปลี่ยนรูปใหม่  ปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติม หรือ
จำลองงานต้นฉบับในส่วนอันเป็นสาระสำคัญโดยไม่มีลักษณะเป็นการจัดทำงานขึ้นใหม่ ทั้งนี้
ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน
	(1)  ในส่วนที่เกี่ยวกับวรรณกรรม  ให้หมายความรวมถึง  แปลวรรณกรรม  เปลี่ยนรูป
วรรณกรรม หรือรวบรวมวรรณกรรม โดยคัดเลือกและจัดลำดับใหม่
	(2)  ในส่วนที่เกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์  ให้หมายความรวมถึง  ทำซ้ำโดยเปลี่ยนรูป
ใหม่  ปรับปรุง  แก้ไขเพิ่มเติม  โปรแกรมคอมพิวเตอร์ในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ  โดยไม่มีลักษณะ
เป็นการจัดทำขึ้นใหม่
	(3)  ในส่วนที่เกี่ยวกับนาฏกรรม  ให้หมายความรวมถึง  เปลี่ยนงานที่มิใช้นาฏกรรมให้
เป็นนาฏกรรม หรือเปลี่ยนนาฏกรรมให้เป็นงานที่มิใช่นาฏกรรม  ทั้งนี้ ไม่ว่าในภาษาเดิมหรือต่าง
ภาษากัน
	(4)  ในส่วนที่เกี่ยวกับศิลปกรรม  ให้หมายความรวมถึง  เปลี่ยนงานที่เป็นรูปสองมิติ
หรือสามมิติ  ให้เป็นรูปสามมิติหรือสองมิติ หรือทำหุ่นจำลองจากงานต้นฉบับ
	(5)  ในส่วนที่เกี่ยวกับดนตรีกรรม ให้หมายความรวมถึง  จัดลำดับเรียบเรียงเสียงประสาน
หรือเปลี่ยนคำร้องหรือทำนองใหม่
	“เผยแพร่ต่อสาธารณชน”  หมายความว่า  ทำให้ปรากฏต่อสาธารณชนโดยการแสดง
การบรรยาย  การสวด  การบรรเลง  การทำให้ปรากฏด้วยเสียงและหรือภาพ  การก่อสร้าง
การจำหน่าย  หรือโดยวิธีอื่นใดซึ่งงานที่ได้จัดทำขึ้น
	“การโฆษณา”  หมายความว่า  การนำสำเนาจำลองของงาน ไม่ว่าในรูปหรือลักษณะ
อย่างใดที่ทำขึ้นโดยความยินยอมของผู้สร้างสรรค์ออกจำหน่าย โดยสำเนาจำลองนั้นมีปรากฏต่อ
สาธารณชนเป็นจำนวนมากพอสมควรตามสภาพของงานนั้น แต่ทั้งนี้ไม่หมายความรวมถึง
การแสดงหรือการทำให้ปรากฏซึ่งนาฏกรรม  ดนตรีกรรม  หรือภาพยนต์  การบรรยายหรือ
การปาฐกถา ซึ่งวรรณกรรม การแพร่เสียงแพร่ภาพเกี่ยวกับงานใด การนำศิลปกรรมออกแสดง
และการก่อสร้างงานสถาปัตยกรรม
	“ข้อมูลการบริหารสิทธิ” หมายความว่า ข้อมูลที่บ่งชี้ถึงผู้สร้างสรรค์ งานสร้างสรรค์ 
นักแสดง การแสดง เจ้าของลิขสิทธิ์ หรือระยะเวลาและเงื่อนไขการใช้งานอันมีลิขสิทธิ์ ตลอดจน
ตัวเลขหรือรหัสแทนข้อมูลดังกล่าว โดยข้อมูลเช่นว่านี้ติดอยู่หรือปรากฏเกี่ยวข้องกับงานอันมีลิขสิทธิ์
หรือสิ่งบันทึกการแสดง
	*นิยาม “ข้อมูลการบริหารสิทธิ” เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	“มาตรการทางเทคโนโลยี” หมายความว่า เทคโนโลยีที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันการทำซ้ำ
หรือควบคุมการเข้าถึงงานอันมีลิขสิทธิ์หรือสิ่งบันทึกการแสดง โดยเทคโนโลยีเช่นว่านี้ได้นำมาใช้กับ
งานอันมีลิขสิทธิ์หรือสิ่งบันทึกการแสดงนั้นอย่างมีประสิทธิภาพ
	*นิยาม “มาตรการทางเทคโนโลยี” เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	“การหลบเลี่ยงมาตรการทางเทคโนโลยี” หมายความว่า การกระทำด้วยประการใด ๆ ที่ทำให้
มาตรการทางเทคโนโลยีไม่เกิดผล
	*นิยาม “การหลบเลี่ยงมาตรการทางเทคโนโลยี” เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2558
	“พนักงานเจ้าหน้าที่” หมายความว่าผู้ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้
	“อธิบดี”  หมายความว่า  อธิบดีกรมทรัพย์สินทางปัญญา  และให้หมายความรวมถึงผู้ซึ่ง
อธิบดีกรมทรัพย์สินทางปัญญามอบหมายด้วย
	“คณะกรรมการ”  หมายความว่า  คณะกรรมการลิขสิทธิ์
	“รัฐมนตรี”  หมายความว่า  รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้
	มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้  และให้มีอำนาจ
แต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่ กับออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้
	กฎกระทรวงนั้น  เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ใช้บังคับได้
-
	หมวด 1
	ลิขสิทธิ์
-
	ส่วนที่ 1
	งานอันมีลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 6 งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  ได้แก่  งานสร้างสรรค์ประเภทวรรณกรรม
นาฏกรรม ศิลปกรรม ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียง งานแพร่เสียงแพร่ภาพ
หรืองานอื่นใดในแผนกวรรณคดี  แผนกวิทยาศาสตร์  หรือแผนกศิลปะ  ของผู้สร้างสรรค์ไม่ว่างาน
ดังกล่าวจะแสดงออกโดยวิธีหรือรูปแบบอย่างใด
	การคุ้มครองลิขสิทธิ์ไม่คลุมถึงความคิด  หรือขั้นตอน  กรรมวิธี  หรือระบบ  หรือวิธีใช้หรือ
ทำงาน หรือแนวความคิด หลักการ การค้นพบ หรือทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์
	มาตรา 7 สิ่งต่อไปนี้ไม่ถือว่าเป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
	(1)  ข่าวประจำวัน และข้อเท็จจริงต่างๆ ที่มีลักษณะเป็นเพียงข่าวสารอันมิใช่งานใน
แผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ
	(2)  รัฐธรรมนูญ และกฎหมาย
	(3)  ระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ คำสั่ง คำชี้แจง และหนังสือโต้ตอบ ของกระทรวง ทบวง
กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่น
	(4)  คำพิพากษา คำสั่ง คำวินิจฉัย และรายงานของทางราชการ
	(5)  คำแปลและการรวบรวมสิ่งต่างๆ ตาม (1)  ถึง (4)  ที่กระทรวง  ทบวง  กรม หรือ
หน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่นจัดทำขึ้น
-
	ส่วนที่ 2
	การได้มาซึ่งลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 8 ให้ผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในงานที่ตนได้สร้างสรรค์ขึ้นภายใต้เงื่อนไข 
ดังต่อไปนี้
	(1)  ในกรณีที่ยังไม่มีการโฆษณางาน  ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทย หรืออยู่ใน
ราชอาณาจักร  หรือเป็นผู้มีสัญชาติหรืออยู่ในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครอง
ลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทย เป็นภาคีอยู่ด้วย ตลอดระยะเวลาหรือเป็นส่วนใหญ่ในการสร้างสรรค์งานนั้น
	(2)  ในกรณีที่ได้มีการโฆษณางานแล้ว  การโฆษณางานนั้นในครั้งแรกได้กระทำขึ้นใน
ราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทย
เป็นภาคีอยู่ด้วย  หรือในกรณีที่การโฆษณาครั้งแรกได้กระทำนอกราชอาณาจักรหรือในประเทศอื่น
ที่ไม่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย  หากได้มีการ
โฆษณางานดังกล่าวในราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาแห่งอนุสัญญา
ว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้มีการ
โฆษณาครั้งแรก  หรือผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลักษณะตามที่กำหนดไว้ใน (1)  ในขณะที่มีการโฆษณา
งานครั้งแรก
	ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทย  ถ้าผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล นิติบุคคลนั้น
ต้องเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายไทย
	มาตรา 9 งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้นในฐานะพนักงานหรือลูกจ้าง  ถ้ามิได้ทำเป็น
หนังสือตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น ให้ลิขสิทธิ์ในงานนั้นเป็นของผู้สร้างสรรค์  แต่นายจ้างมีสิทธินำงานนั้น
ออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนได้ตามที่เป็นวัตถุประสงค์แห่งการจ้างแรงงานนั้น
	มาตรา 10 งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยการรับจ้างบุคคลอื่น  ให้ผู้ว่าจ้างเป็นผู้มี
ลิขสิทธิ์ในงานนั้น  เว้นแต่ผู้สร้างสรรค์และผู้ว่าจ้างจะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น
	มาตรา 11 งานใดมีลักษณะเป็นการดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้โดยได้รับ
อนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ให้ผู้ที่ได้ดัดแปลงนั้นมีลิขสิทธิ์ในงานที่ได้ดัดแปลงตามพระราชบัญญัตินี้   
แต่ทั้งนี้ ไม่กระทบกระเทือนสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์ที่มีอยู่ในงานของผู้สร้างสรรค์เดิมที่ถูกดัดแปลง
	มาตรา 12 งานใดมีลักษณะเป็นการนำเอางานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  มารวบรวม
หรือประกอบเข้ากันโดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์  หรือเป็นการนำเอาข้อมูลหรือสิ่งอื่นใดซึ่ง
สามารถอ่านหรือถ่ายทอดได้โดยอาศัยเครื่องกลหรืออุปกรณ์อื่นใด มารวบรวมหรือประกอบเข้ากัน
หากผู้ที่ได้รวบรวมหรือประกอบเข้ากันได้รวบรวมหรือประกอบเข้ากันซึ่งงานดังกล่าวขึ้นโดยการ
คัดเลือกหรือจัดลำดับในลักษณะซึ่งมิได้ลอกเลียนงานของบุคคลอื่น ให้ผู้ที่ได้รวบรวมหรือประกอบ
เข้ากันนั้นมีลิขสิทธิ์ในงานที่ได้รวบรวมหรือประกอบเข้ากันตามพระราชบัญญัตินี้  แต่ทั้งนี้ไม่กระทบ
กระเทือนสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์ที่มีอยู่ในงานหรือข้อมูล หรือสิ่งอื่นใดของผู้สร้างสรรค์เดิมที่ถูกนำ
มารวบรวมหรือประกอบเข้ากัน
	มาตรา 13 ให้นำ มาตรา 8  มาตรา 9 และ มาตรา 10  มาใช้บังคับแก่การมีลิขสิทธิ์ตาม มาตรา 11
หรือ มาตรา 12  โดยอนุโลม
	มาตรา 14 กระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐ หรือของท้องถิ่นย่อมลิขสิทธิ์ในงานที่ได้
สร้างสรรค์ขึ้นโดยการจ้างหรือตามคำสั่งหรือในความควบคุมของคน เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็น
อย่างอื่นเป็นลายลักษณ์อักษร
-
	ส่วนที่ 3
	การคุ้มครองลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 15 ภายใต้บังคับ มาตรา 9  มาตรา 10  และ มาตรา 14  เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิ
แต่ผู้เดียว ดังต่อไปนี้
	(1)  ทำซ้ำ หรือดัดแปลง
	(2)  เผยแพร่ต่อสาธารชน
	(3)  ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ และ
สิ่งบันทึกเสียง
	(4)  ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น
	(5)  อนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม (1) (2) หรือ (3) โดยจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดหรือไม่ก็ได้
แต่เงื่อนไขดังกล่าวจะกำหนดในลักษณะที่เป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมไม่ได้
	การพิจารณาว่าเงื่อนไขตามวรรคหนึ่ง (5)   จะเป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรม
หรือไม่ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์  วิธีการ  และเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง
	มาตรา 16 ในกรณีที่เจ้าของลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ได้อนุญาตให้ผู้ใดใช้สิทธิตาม 
มาตรา 15 (5)  ย่อมไม่ตัดสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์ที่จะอนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธินั้นได้ด้วย  เว้นแต่ในหนังสือ
อนุญาตได้ระบุเป็นข้อห้ามไว้
	มาตรา 17 ลิขสิทธิ์นั้นย่อมโอนให้แก่กันได้
	เจ้าของลิขสิทธิ์อาจโอนลิขสิทธิ์ของตนทั้งหมดหรือแต่บางส่วนให้แก่บุคคลอื่นได้  และจะ
โอนให้โดยมีกำหนดเวลาหรือตลอดอายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ก็ได้
	การโอนลิขสิทธิ์ตามวรรคสองซึ่งมิใช่ทางมรดก  ต้องทำเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้โอนและ
ผู้รับโอน  ถ้าไม่ได้กำหนดระยะเวลาไว้ในสัญญาโอน  ให้ถือว่าเป็นการโอนมีกำหนดระยะเวลาสิบปี
	มาตรา 18 ผู้สร้างสรรค์งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้   มีสิทธิที่จะแสดงว่าตนเป็น
ผู้สร้างสรรค์งานดังกล่าว และมีสิทธิที่จะห้ามมิให้ผู้รับโอนลิขสิทธิ์หรือบุคคลอื่นใดบิดเบือน  ตัดทอน
ดัดแปลง  หรือทำโดยประการอื่นใดแก่งานนั้นจนเกิดความเสียหายต่อชื่อเสียง หรือเกียรติคุณ
ของผู้สร้างสรรค์ และเมื่อผู้สร้างสรรค์
	ถึงแก่ความตาย  ทายาทของผู้สร้างสรรค์มีสิทธิที่จะฟ้องร้องบังคับตามสิทธิดังกล่าวได้
ตลอดอายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ทั้งนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่นเป็นลายลักษณ์อักษร
-
	ส่วนที่ 4
	อายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 19 ภายใต้บังคับ มาตรา 21 และ มาตรา 22  ลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ให้มีอยู่ตลอด
อายุของผู้สร้างสรรค์ และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปี  นับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
	ในกรณีที่มีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์ในงานดังกล่าวให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ร่วม
และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย
	ถ้าผู้สร้างสรรค์หรือผู้สร้างสรรค์ร่วมทุกคนถึงแก่ความตายก่อนที่ได้มีการโฆษณางานนั้น
ให้ลิขสิทธิ์ดังกล่าวมีอายุห้าสิบปี  นับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
	ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล   ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ได้
สร้างสรรค์ขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปี
นับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
	มาตรา 20 งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยผู้สร้างสรรค์ใช้
นามแฝงหรือไม่ว่าปรากฏชื่อผู้สร้างสรรค์  ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น  
แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว  ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการ
โฆษณาเป็นครั้งแรก
	ในกรณีที่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ให้นำ มาตรา 19  มาใช้บังคับโดยอนุโลม
	มาตรา 21 ลิขสิทธิ์ในงานภาพถ่าย โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียงหรืองานแพร่
เสียงแพร่ภาพ  ให้มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น  แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นใน
ระหว่างระยะเวลาดังกล่าว  ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
	มาตรา 22 ลิขสิทธิ์ในงานศิลปประยุกต์  ให้มีอายุยี่สิบห้าปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น  
แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุยี่สิบห้าปีนับแต่ได้มีการ
โฆษณาเป็นครั้งแรก
	มาตรา 23 ลิขสิทธิ์ในงานที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยการจ้างหรือตามคำสั่งหรือในความควบคุม
ตามมาตรา 14  ให้มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่าง
ระยะเวลาดังกล่าว  ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
	มาตรา 24 การโฆษณางานตาม มาตรา 19  มาตรา 20  มาตรา 21  มาตรา 22  หรือ มาตรา 23
อันเป็นการเริ่มนับอายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์  หมายความถึง  การนำงานออกทำการโฆษณา
โดยความยินยอมของเจ้าของลิขสิทธิ์
	มาตรา 25 เมื่ออายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ครบกำหนดในปีใด   ถ้าวันครบกำหนดอายุ
แห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ไม่ตรงกับวันสิ้นปีปฏิทิน  หรือในกรณีที่ไม่อาจทราบวันครบกำหนดอายุ
แห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ที่แน่นอน  ให้ลิขสิทธิ์ยังคงมีอยู่ต่อไปจนถึงวันสิ้นปีปฏิทินของปีนั้น
	มาตรา 26 การนำงานอันมีลิขสิทธิ์ออกทำการโฆษณาภายหลังจากที่อายุแห่งการคุ้มครอง
ลิขสิทธิ์สิ้นสุดลง  ไม่ก่อให้เกิดลิขสิทธิ์ในงานนั้นๆ ขึ้นใหม่
-
	ส่วนที่ 5
	การละเมิดลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 27 การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  
โดยไม่ได้รับอนุญาตตาม มาตรา 15 (5)  ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
	(1)  ทำซ้ำหรือดัดแปลง
	(2)  เผยแพร่ต่อสาธารณชน
	มาตรา 28 การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่โสตทัศนวัสดุ  ภาพยนตร์หรือสิ่งบันทึกเสียง  
อันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้โดยไม่ได้รับอนุญาตตาม มาตรา 15 (5)   ทั้งนี้  ไม่ว่าในส่วน
ที่เป็นเสียงและหรือภาพ  ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
	(1)  ทำซ้ำหรือดัดแปลง
	(2)  เผยแพร่ต่อสาธารณชน
	(3)  ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานดังกล่าว
	มาตรา 28/1 การทำซ้ำโดยการบันทึกเสียงหรือภาพหรือทั้งเสียงและภาพจากภาพยนตร์
อันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ ในโรงภาพยนตร์ตามกฎหมายว่าด้วยภาพยนตร์และวีดิทัศน์ 
ไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่บางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา 15 (5) ในระหว่างการฉายในโรงภาพยนตร์ 
ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ และมิให้นำมาตรา 32 วรรคสอง (2) มาใช้บังคับ
	*มาตรา 28/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2558
	มาตรา 29 การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานแพร่เสียงแพร่ภาพอันมีลิขสิทธิ์ตาม
พระราชบัญญัตินี้โดยไม่ได้รับอนุญาตตาม มาตรา 15 (5)  ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์  
ถ้าได้กระทำ ดังต่อไปนี้
	(1)  จัดทำโสตทัศนวัสดุ  ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียง หรืองานแพร่เสียงแพร่ภาพ  
ทั้งนี้ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน
	(2)  แพร่เสียงแพร่ภาพซ้ำ ทั้งนี้ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน
	(3)  จัดให้ประชาชนฟังและหรือชมงานแพร่เสียงแพร่ภาพ  โดยเรียกเก็บเงินหรือ
ผลประโยชน์อย่างอื่นในทางการค้า
	มาตรา 30 การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่โปรแกรมคอมพิวเตอร์อันมีลิขสิทธิ์ตาม
พระราชบัญญัตินี้โดยไม่ได้รับอนุญาตตาม มาตรา 15 (5)  ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์  
ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
	(1)  ทำซ้ำหรือดัดแปลง
	(2)  เผยแพร่ต่อสาธารณชน
	(3)  ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานดังกล่าว
	มาตรา 31 ผู้ใดรู้อยู่แล้วหรือมีเหตุอันควรรู้ว่างานใดได้ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้อื่น  
กระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานนั้นเพื่อหากำไร  ให้ถือว่าผู้นั้นกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์  ถ้าได้กระทำ
ดังต่อไปนี้
	(1)  ขาย  มีไว้เพื่อขาย  เสนอขาย ให้เช่า เสนอให้เช่า  ให้เช่าซื้อ  หรือเสนอให้เช่าซื้อ
	(2)  เผยแพร่ต่อสาธารณชน
	(3)  แจกจ่ายให้ลักษณะที่อาจก่อให้เกิดความเสียหายแก่เจ้าของลิขสิทธิ์
	(4)  นำหรือสั่งเข้ามาในราชอาณาจักร
-
	ส่วนที่ 6
	ข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 32 การกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่นตามพระราชบัญญัตินี้ หากไม่ขัด
ต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์  และไม่กระทบกระเทือน
ถึงสิทธิอันชอบด้วยกฎหมายของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
	ภายใต้บังคับบทบัญญัติในวรรคหนึ่ง  การกระทำอย่างใด อย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์
ตามวรรคหนึ่งมิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์   ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
	(1)  วิจัยหรือศึกษางานนั้น อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร
	(2)  ใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง   หรือเพื่อประโยชน์ของตนเองและบุคคลอื่นในครอบครัว
หรือญาติสนิท
	(3)  ติชม วิจารณ์ หรือแนะนำผลงานโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น
	(4)  เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชน  โดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ใน
งานนั้น
	(5)  ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาของ
ศาลหรือเจ้าพนักงานซึ่งมีอำนาจตามกฎหมาย   หรือในการรายงานผลพิจารณาดังกล่าว
	(6)  ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏโดยผู้สอน เพื่อประโยชน์ในการสอน
ของตน อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร
	(7)  ทำซ้ำ  ดัดแปลงบางส่วนของงาน  หรือตัดทอนหรือทำบทสรุปโดยผู้สอนหรือสถาบัน
ศึกษา  เพื่อแจกจ่ายหรือจำหน่ายแก่ผู้เรียนในชั้นเรียนหรือในสถาบันศึกษา ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นการ
กระทำเพื่อหากำไร
	(8)  นำงานนั้นมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการถามและตอบในการสอบ
	(9)  (ยกเลิก)
	*มาตรา 32 วรรคสอง (9) ยกเลิกโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561
	มาตรา 32/1  การจำหน่ายต้นฉบับหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์โดยผู้ได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์
ในต้นฉบับหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์นั้นโดยชอบด้วยกฎหมาย มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
 	*มาตรา 32/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 32/2 การกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ที่ทำหรือได้มาโดยชอบด้วยกฎหมาย
ในระบบคอมพิวเตอร์ที่มีลักษณะเป็นการทำซ้ำที่จำเป็นต้องมีสำหรับการนำสำเนามาใช้เพื่อให้
อุปกรณ์ที่ใช้ในระบบคอมพิวเตอร์ หรือกระบวนการส่งงานอันมีลิขสิทธิ์ทางระบบคอมพิวเตอร์
ทำงานได้ตามปกติ มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
 	*มาตรา 32/2 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 32/3  ในกรณีที่มีหลักฐานอันควรเชื่อได้ว่ามีการละเมิดลิขสิทธิ์ในระบบคอมพิวเตอร์
ของผู้ให้บริการ เจ้าของลิขสิทธิ์อาจยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อมีคำสั่งให้ผู้ให้บริการระงับการละเมิดลิขสิทธิ์นั้น
	เพื่อประโยชน์แห่งมาตรานี้ ผู้ให้บริการ หมายความว่า
	(1) ผู้ให้บริการแก่บุคคลอื่นในการเข้าสู่อินเทอร์เน็ต หรือให้สามารถติดต่อถึงกันโดยประการอื่น
โดยผ่านทางระบบคอมพิวเตอร์  ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นการให้บริการในนามของตนเองหรือในนามหรือเพื่อ
ประโยชน์ของบุคคลอื่น
	(2) ผู้ให้บริการเก็บรักษาข้อมูลคอมพิวเตอร์เพื่อประโยชน์ของบุคคลอื่น
คำร้องตามวรรคหนึ่ง ต้องมีรายละเอียดโดยชัดแจ้งซึ่งข้อมูล หลักฐาน และคำขอบังคับ ดังต่อไปนี้
	(1) ชื่อและที่อยู่ของผู้ให้บริการ
	(2) งานอันมีลิขสิทธิ์ที่อ้างว่าถูกละเมิดลิขสิทธิ์
	(3) งานที่อ้างว่าได้ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์
	(4) กระบวนการสืบทราบ วันและเวลาที่พบการกระทำ และการกระทำหรือพฤติการณ์ ตลอดทั้ง
หลักฐานเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์
	(5) ความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นจากการกระทำที่อ้างว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
	(6) คำขอบังคับให้ผู้ให้บริการนำงานที่ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์ออกจากระบบคอมพิวเตอร์
ของผู้ให้บริการ หรือระงับการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วยวิธีอื่นใด
	เมื่อศาลได้รับคำร้องตามวรรคหนึ่ง ให้ศาลทำการไต่สวน หากศาลเห็นว่าคำร้องมีรายละเอียด
ครบถ้วนตามวรรคสาม และมีเหตุจำเป็นที่ศาลสมควรจะมีคำสั่งอนุญาตตามคำร้องนั้น ให้ศาลมีคำสั่ง
ให้ผู้ให้บริการระงับการกระทำที่อ้างว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือนำงานที่อ้างว่าได้ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์
ออกจากระบบคอมพิวเตอร์ของผู้ให้บริการตามระยะเวลาที่ศาลกำหนด โดยคำสั่งศาลให้บังคับผู้ให้บริการได้ทันที 
แล้วแจ้งคำสั่งนั้นให้ผู้ให้บริการทราบโดยไม่ชักช้า  ในกรณีเช่นนี้ ให้เจ้าของลิขสิทธิ์ดำเนินคดีต่อผู้กระทำ
ละเมิดลิขสิทธิ์ภายในระยะเวลาที่ศาลมีคำสั่งให้ระงับการกระทำที่อ้างว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ หรือนำงาน
ที่อ้างว่าได้ทำขึ้นโดยละเมิดลิขสิทธิ์ออกจากระบบคอมพิวเตอร์
	ในกรณีที่ผู้ให้บริการมิใช่ผู้ควบคุม ริเริ่ม หรือสั่งการให้มีการละเมิดลิขสิทธิ์ในระบบคอมพิวเตอร์
ของผู้ให้บริการ และผู้ให้บริการนั้นได้ดำเนินการตามคำสั่งศาลตามวรรคสี่แล้ว ผู้ให้บริการไม่ต้องรับผิด
เกี่ยวกับการกระทำที่อ้างว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ที่เกิดขึ้นก่อนศาลมีคำสั่งและหลังจากคำสั่งศาลเป็นอันสิ้นผลแล้ว
	ผู้ให้บริการไม่ต้องรับผิดต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดขึ้นจากการดำเนินการตามคำสั่งศาลตามวรรคสี่
 	*มาตรา 32/3 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 32/4  การกระทำใด ๆ ดังต่อไปนี้ โดยองค์กรที่ได้รับอนุญาตหรือได้รับการยอมรับ
เพื่อประโยชน์ของคนพิการซึ่งไม่สามารถเข้าถึงงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ อันเนื่องมาจาก
ความบกพร่องทางการเห็น การได้ยิน การเคลื่อนไหว สติปัญญา หรือการเรียนรู้ หรือความบกพร่องอื่น 
ตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษา มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ หากไม่มีวัตถุประสงค์
เพื่อหากำไร และได้ปฏิบัติตามมาตรา 32 วรรคหนึ่ง
	(1) ทำซ้ำหรือดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์ที่ได้มีการโฆษณาหรือเผยแพร่ต่อสาธารณชนแล้วและได้มา
โดยชอบด้วยกฎหมาย
	(2) เผยแพร่ต่อสาธารณชนซึ่งสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์ที่ทำซ้ำหรือดัดแปลงตาม (1) รวมถึงสำเนางาน
อันมีลิขสิทธิ์ที่ได้รับจากองค์กรที่ได้รับอนุญาตหรือได้รับการยอมรับในประเทศหรือต่างประเทศ
	องค์กรที่ได้รับอนุญาตหรือได้รับการยอมรับ รูปแบบการทำซ้ำหรือดัดแปลงตามความจำเป็นของคนพิการ 
รวมทั้งหลักเกณฑ์และวิธีการดำเนินการเพื่อทำซ้ำหรือดัดแปลงและเผยแพร่ต่อสาธารณชนตามวรรคหนึ่ง 
ให้เป็นไปตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษา
	*มาตรา 32/4 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561
	มาตรา 33 การกล่าว คัด ลอก เลียน หรืออ้างอิงงานบางตอนตามสมควรจากงานอันมี
ลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  โดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น  มิให้ถือว่าเป็น
การละเมิดลิขสิทธิ์  ถ้าได้ปฏิบัติตาม มาตรา 32 วรรคหนึ่ง
	มาตรา 34 การทำซ้ำโดยบรรณารักษ์ของห้องสมุดซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้   
มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ หากการทำซ้ำนั้นมิได้มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร   และได้ปฏิบัติตาม
มาตรา 32 วรรคหนึ่ง  ในกรณีดังต่อไปนี้
	(1)  การทำซ้ำเพื่อใช้ในห้องสมุดหรือให้แก่ห้องสมุดอื่น
	(2)  การทำซ้ำงานบางตอนตามสมควรให้แก่บุคคลอื่น  เพื่อประโยชน์ในการวิจัยหรือ
การศึกษา
	มาตรา 35 การกระทำแก่โปรแกรมคอมพิวเตอร์อันมีลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัตินี้  
มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หากไม่มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร  และได้ปฏิบัติตาม มาตรา 32 
วรรคหนึ่ง ในกรณีดังต่อไปนี้
	(1)  วิจัยหรือศึกษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์นั้น
	(2)  ใช้เพื่อประโยชน์ของเจ้าของสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์นั้น
	(3)  ติชม วิจารณ์ หรือแนะนำผลงานโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ใน
โปรแกรมคอมพิวเตอร์นั้น
	(4)  เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชนโดยมีการรับรู้ถึง ความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ใน
โปรแกรมคอมพิวเตอร์นั้น
	(5)  ทำสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในจำนวนที่สมควร โดยบุคคลผู้ซึ่งได้ซื้อหรือได้รับ
โปรแกรมนั้นมาจากบุคคลอื่นโดยถูกต้อง  เพื่อเก็บไว้ใช้ประโยชน์ในการบำรุงรักษาหรือป้องกัน
การสูญหาย
	(6)  ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาของ
ศาลหรือเจ้าพนักงานซึ่งมีอำนาจตามกฎหมาย  หรือในการรายงานผลการพิจารณาดังกล่าว
	(7)  นำโปรแกรมคอมพิวเตอร์นั้นมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการถามและตอบในการสอบ
	(8)  ดัดแปลงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในกรณีที่จำเป็นแก่การใช้
	(9)  จัดทำสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อเก็บรักษาไว้สำหรับการอ้างอิง  หรือค้นคว้า
เพื่อประโยชน์ของสาธารณชน
	มาตรา 36 การนำงานนาฏกรรม หรือดนตรีกรรมออกแสดงเพื่อเผยแพร่ต่อสาธารณชน
ตามความเหมาะสมโดยมิได้จัดทำขึ้น หรือดำเนินการเพื่อหากำไร  เนื่องจากการจัดให้มีการเผยแพร่ต่อ
สาธารณะนั้น  และมิได้จัดเก็บค่าเข้าชมไม่ว่าโดยทางตรงหรือโดยทางอ้อม  และนักแสดงไม่ได้รับ
ค่าตอบแทนในการแสดงนั้น  มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์  หากเป็นการดำเนินการโดยสมาคม
มูลนิธิ  หรือองค์การอื่นที่มีวัตถุประสงค์เพื่อการสาธารณกุศล  การศึกษา  การศาสนา  หรือการ
สังคมสงเคราะห์  และได้ปฏิบัติตาม มาตรา 32 วรรคหนึ่ง
	มาตรา 37 การวาดเขียน  การเขียนระบายสี  การก่อสร้าง  การแกะลายเส้น  การปั้น  
การแกะสลักการพิมพ์ภาพ การถ่ายภาพ การถ่ายภาพยนตร์ การแพร่ภาพ หรือการกระทำใดๆ ทำนอง
เดียวกันนี้ ซึ่งศิลปกรรมใดอันตั้งเปิดเผยประจำอยู่ในที่สาธารณะ  นอกจากงานสถาปัตยกรรม  มิให้
ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมนั้น
	มาตรา 38 การวาดเขียน การเขียนระบายสี การแกะลายเส้น การปั้นการแกะสลัก การ
พิมพ์ภาพการถ่ายภาพ การถ่ายภาพยนตร์ หรือการแพร่ภาพซึ่งงานสถาปัตยกรรมใด  มิให้ถือว่า
เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในงานสถาปัตยกรรมนั้น
	มาตรา 39 การถ่ายภาพ  หรือการถ่ายภาพยนตร์  หรือการแพร่ภาพ  ซึ่งงานใดๆ อันมี
ศิลปกรรมใดรวมอยู่เป็นส่วนประกอบด้วย  มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมนั้น
	มาตรา 40 ในกรณีที่ลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมใดมีบุคคลอื่นนอกจากผู้สร้างสรรค์เป็นเจ้าของ
อยู่ด้วย การที่ผู้สร้างสรรค์คนเดียวกันได้ทำศิลปกรรมนั้นอีกในภายหลังในลักษณะที่เป็นการทำซ้ำบางส่วน
กับศิลปกรรมเดิม  หรือใช้แบบพิมพ์  ภาพร่าง  แผนผัง  แบบจำลอง  หรือข้อมูลที่ได้จากการศึกษา
ที่ใช้ในการทำศิลปกรรมเดิม  ถ้าปรากฏว่าผู้สร้างสรรค์   มิได้ทำซ้ำหรือลอกแบบในส่วนอันเป็น
สาระสำคัญของศิลปกรรมเดิม  มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมนั้น
	มาตรา 41 อาคารใดเป็นงานสถาปัตยกรรมอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  การบูรณะ
อาคารนั้นในรูปแบบเดิม  มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
	มาตรา 42 ในกรณีที่อายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ในภาพยนตร์ใดสิ้นสุดลงแล้ว  มิให้ถือว่า
การนำภาพยนตร์นั้นเผยแพร่ต่อสาธารณชนเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ใน วรรณกรรม นาฏกรรม ศิลปกรรม
ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ สิ่งบันทึกเสียง หรืองานที่ใช้จัดทำภาพยนตร์นั้น
	มาตรา 43 การทำซ้ำ  เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติราชการโดยเจ้าพนักงาน  ซึ่งมีอำนาจ
ตามกฎหมายหรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานดังกล่าวซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  และ
ที่อยู่ในความครอบครองของทางราชการ   มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้ปฏิบัติตาม มาตรา 32
วรรคหนึ่ง
-
	หมวด 2
	สิทธิของนักแสดง
-
	มาตรา 44 นักแสดง ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวในการกระทำอันเกี่ยวกับการแสดงของตน 
ดังต่อไปนี้
	(1)  แพร่เสียงแพร่ภาพ หรือเผยแพร่ต่อสาธารณชนซึ่งการแสดง  เว้นแต่จะเป็นการแพร่
เสียงแพร่ภาพหรือเผยแพร่ต่อสาธารณชน จากสิ่งบันทึกการแสดงที่มีการบันทึกไว้แล้ว
	(2)  บันทึกการแสดงที่ยังไม่มีการบันทึกไว้แล้ว
	(3)  ทำซ้ำซึ่งสิ่งบันทึกการแสดงที่มีผู้บันทึกไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากนักแสดงหรือสิ่ง
บันทึกการแสดงที่ได้รับอนุญาต เพื่อวัตถุประสงค์อื่นหรือสิ่งบันทึกการแสดงที่เข้าข้อยกเว้นการ
ละเมิดสิทธิของนักแสดงตาม มาตรา 53
	มาตรา 45 ผู้ใดนำสิ่งบันทึกเสียงการแสดงซึ่งได้นำออกเผยแพร่ เพื่อวัตถุประสงค์ทางการค้า
แล้วหรือนำสำเนาของงานนั้นไปแพร่เสียงหรือเผยแพร่ต่อสาธารณชนโดยตรง  ให้ผู้นั้นจ่ายค่าตอบแทน
ที่เป็นธรรมแก่นักแสดง  ในกรณีที่ตกลงค่าตอบแทนไม่ได้ ให้อธิบดีเป็นผู้มีคำสั่งกำหนดค่าตอบแทน
ทั้งนี้ โดยคำนึงถึงอัตราค่าตอบแทนปกติในธุรกิจประเภทนั้น
	คำสั่งของอธิบดีตามวรรคหนึ่ง  คู่กรณีอาจอุทธรณ์ต่อคณะกรรมการได้ภายในเก้าสิบวัน
นับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งคำสั่งของอธิบดี  คำวินิจฉัยของคณะกรรมการให้เป็นที่สุด
	มาตรา 46 ในกรณีที่การแสดงหรือการบันทึกเสียงการแสดงใดมีนักแสดงมากกว่าหนึ่งคน
ขึ้นไป นักแสดงเหล่านั้นอาจแต่งตั้งตัวแทนร่วมเพื่อดูแลหรือบริหารเกี่ยวกับสิทธิของตนได้
	มาตรา 47 ให้นักแสดงมีสิทธิในการแสดงตาม มาตรา 44 หากเป็นไปตามเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
	(1)  นักแสดงนั้นมีสัญชาติไทยหรือมีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักร  หรือ
	(2)  การแสดงหรือส่วนใหญ่ของการแสดงนั้นเกิดขึ้นในราชอาณาจักร หรือในประเทศที่
เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิของนักแสดงซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย
	มาตรา 48 ให้นักแสดงมีสิทธิได้รับค่าตอบแทนตาม มาตรา 45  หากเป็นไปตามเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
	(1)  นักแสดงมีสัญชาติไทยหรือมีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักร  ในขณะที่มีการบันทึกเสียง
การแสดงนั้น หรือในขณะที่เรียกร้องสิทธิ  หรือ
	(2)  การบันทึกเสียงการแสดงหรือส่วนใหญ่ของการบันทึกเสียงการแสดงนั้นเกิดขึ้นใน
ราชอาณาจักร หรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิของนักแสดงซึ่ง
ประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย
	มาตรา 49 สิทธิของนักแสดงตาม มาตรา 44   ให้มีอายุห้าสิบปีนับแต่วันสิ้นปีปฏิทินของ
ปีที่มีการแสดง  ในกรณีที่มีการบันทึกแสดงให้มีอายุห้าสิบปีนับแต่วันสิ้นปีปฏิทินของปีที่มีการบันทึก
การแสดง
	มาตรา 50 สิทธิของนักแสดงตาม มาตรา 45  ให้มีอายุห้าสิบปีนับแต่วันสิ้นปีปฏิทินของ
ปีที่ได้มีการบันทึกเสียงการแสดง
	มาตรา 51 สิทธิของนักแสดงตาม มาตรา 44  และ มาตรา 45  ย่อมโอนให้แก่กันได้  ไม่ว่า
ทั้งหมดหรือบางส่วน และจะโอนให้โดยมีกำหนดเวลาหรือตลอดอายุแห่งการคุ้มครองก็ได้
	ในกรณีที่มีนักแสดงมากกว่าหนึ่งคนขึ้นไป นักแสดงมีสิทธิโอนเฉพาะสิทธิส่วนที่เป็นของ
ตนเท่านั้น
	การโอนโดยทางอื่นนอกจากทางมรดก ต้องทำเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้โอนและผู้รับโอน
ถ้าไม่ได้กำหนดระยะเวลาไว้ในสัญญาโอน  ให้ถือว่าเป็นการโอนมีกำหนดระยะเวลาสามปี
	มาตรา 51/1  นักแสดงย่อมมีสิทธิที่จะแสดงว่า ตนเป็นนักแสดงในการแสดงของตน 
และมีสิทธิห้ามผู้รับโอนสิทธิของนักแสดงหรือบุคคลอื่นใดบิดเบือน ตัดทอน ดัดแปลง หรือ
ทำโดยประการอื่นใดแก่การแสดงนั้นจนเกิดความเสียหายต่อชื่อเสียง หรือเกียรติคุณของนักแสดง 
และเมื่อนักแสดงถึงแก่ความตาย ทายาทของนักแสดงมีสิทธิฟ้องร้องบังคับตามสิทธิดังกล่าวได้
ตลอดอายุแห่งการคุ้มครองสิทธิของนักแสดง  ทั้งนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่นเป็นลายลักษณ์อักษร
	*มาตรา 51/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 52 ผู้ใดกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งตาม มาตรา 44  โดยไม่ได้รับอนุญาตจากนักแสดง  
หรือไม่จ่ายค่าตอบแทนตาม มาตรา 45  ให้ถือว่าผู้นั้นละเมิดสิทธิของนักแสดง
	มาตรา 53 ให้นำมาตรา 32 มาตรา 32/2 มาตรา 32/3 มาตรา 32/4 มาตรา 33 มาตรา 34 
มาตรา 36 มาตรา 42 และ มาตรา 43 มาใช้บังคับแก่สิทธิของนักแสดงโดยอนุโลม
	*มาตรา 53 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2561
-
	หมวด 2/1
	ข้อมูลการบริหารสิทธิและมาตรการทางเทคโนโลยี
	*หมวด 2/1 เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
-
	มาตรา 53/1  การลบหรือเปลี่ยนแปลงข้อมูลการบริหารสิทธิ โดยรู้อยู่แล้วว่าการกระทำนั้น
อาจจูงใจให้เกิด ก่อให้เกิด ให้ความสะดวก หรือปกปิดการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง ให้ถือว่า
เป็นการละเมิดข้อมูลการบริหารสิทธิ
	มาตรา 53/2  ผู้ใดรู้อยู่แล้วว่างานหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์นั้นได้มีการลบหรือเปลี่ยนแปลง
ข้อมูลการบริหารสิทธิ ให้ถือว่าผู้นั้นกระทำการละเมิดข้อมูลการบริหารสิทธิด้วย ถ้าได้กระทำการอย่างใด
อย่างหนึ่งแก่งานนั้น ดังต่อไปนี้
	(1) นำหรือสั่งเข้ามาในราชอาณาจักรเพื่อจำหน่าย
	(2) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
 	มาตรา 53/3  การกระทำใด ๆ ดังต่อไปนี้ มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดข้อมูลการบริหารสิทธิ
	(1) การลบหรือเปลี่ยนแปลงข้อมูลการบริหารสิทธิโดยเจ้าพนักงานผู้มีอำนาจตามกฎหมาย
เพื่อบังคับการให้เป็นไปตามกฎหมาย การอันจำเป็นในการป้องกันประเทศ การรักษาความมั่นคงแห่งชาติ 
หรือวัตถุประสงค์อื่นในทำนองเดียวกัน
	(2) การลบหรือเปลี่ยนแปลงข้อมูลการบริหารสิทธิโดยสถาบันการศึกษา หอจดหมายเหตุ 
ห้องสมุด หรือองค์กรแพร่เสียงแพร่ภาพสาธารณะ ที่ไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร
	(3) การเผยแพร่ต่อสาธารณชนซึ่งงานหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์ที่มีการลบหรือเปลี่ยนแปลง
ข้อมูลการบริหารสิทธิ โดยสถาบันการศึกษา หอจดหมายเหตุ ห้องสมุด หรือองค์กรแพร่เสียงแพร่ภาพสาธารณะ 
ที่ไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร
	ลักษณะของข้อมูลการบริหารสิทธิตาม (2) และงานหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์ที่มีการลบหรือ
เปลี่ยนแปลงข้อมูลการบริหารสิทธิตาม (3) ให้เป็นไปตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
	มาตรา 53/4  การหลบเลี่ยงมาตรการทางเทคโนโลยีหรือการให้บริการเพื่อก่อให้เกิดการหลบเลี่ยง
มาตรการทางเทคโนโลยี โดยรู้อยู่แล้วว่าการกระทำนั้นอาจจูงใจหรือก่อให้เกิดการละเมิดลิขสิทธิ์หรือ
สิทธิของนักแสดง ให้ถือว่าเป็นการละเมิดมาตรการทางเทคโนโลยี
 	มาตรา 53/5  การกระทำตามมาตรา 53/4 ในกรณีดังต่อไปนี้ มิให้ถือว่าเป็นการละเมิด
มาตรการทางเทคโนโลยี
	(1) การกระทำนั้นจำเป็นสำหรับการกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ที่ได้รับยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์
	(2) เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบที่จำเป็นของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในการใช้งานร่วมกับ
โปรแกรมคอมพิวเตอร์อื่น
	(3) เพื่อประโยชน์แห่งการวิจัย วิเคราะห์ และหาข้อบกพร่องของเทคโนโลยีการเข้ารหัส
โดยผู้กระทำต้องได้มาซึ่งงานหรือสำเนางานอันมีลิขสิทธิ์โดยชอบด้วยกฎหมายและได้ใช้ความพยายาม
โดยสุจริตในการขออนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้ว
	(4) เพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะในการทดสอบ ตรวจสอบ หรือแก้ไขระบบความมั่นคงปลอดภัย
ของคอมพิวเตอร์ ของระบบคอมพิวเตอร์ หรือของเครือข่ายคอมพิวเตอร์ โดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของ
คอมพิวเตอร์ระบบคอมพิวเตอร์ หรือเครือข่ายคอมพิวเตอร์ แล้วแต่กรณี
	(5) เพื่อระงับการทำงานของมาตรการทางเทคโนโลยีในส่วนที่เกี่ยวกับการรวบรวมหรือ
กระจายข้อมูลบ่งชี้ส่วนบุคคลที่สะท้อนให้เห็นถึงกิจกรรมบนอินเทอร์เน็ตของผู้ที่เข้าถึงงานอันมีลิขสิทธิ์
โดยการกระทำนั้นต้องไม่กระทบต่อการเข้าถึงงานอันมีลิขสิทธิ์โดยบุคคลอื่น
	(6) การกระทำโดยเจ้าพนักงานผู้มีอำนาจตามกฎหมาย เพื่อบังคับการให้เป็นไปตามกฎหมาย
การอันจำเป็นในการป้องกันประเทศ การรักษาความมั่นคงแห่งชาติหรือวัตถุประสงค์อื่นในทำนองเดียวกัน
	(7) การกระทำโดยสถาบันการศึกษา หอจดหมายเหตุ ห้องสมุด หรือองค์กรแพร่เสียงแพร่ภาพสาธารณะ
ที่ไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร เพื่อเข้าถึงงานอันมีลิขสิทธิ์ที่ไม่อาจเข้าถึงได้ด้วยวิธีอื่น	
-
	หมวด 3
	การใช้ลิขสิทธิ์ในพฤติการณ์พิเศษ
-
	มาตรา 54 ผู้มีสัญชาติไทย ซึ่งประสงค์จะขออนุญาตใช้ลิขสิทธิ์ในงานที่มีการเผยแพร่ต่อ
สาธารณชนในรูปของสิ่งพิมพ์หรืออย่างอื่นที่คล้ายคลึงกันตามพระราชบัญญัตินี้  เพื่อประโยชน์ใน
การเรียนการสอน  หรือค้นคว้า  ที่มิได้มีวัตถุประสงค์เพื่อหากำไร  อาจยื่นคำขอต่ออธิบดีโดยแสดง
หลักฐานว่าผู้ขอได้ขออนุญาตใช้ลิขสิทธิ์ในการจัดทำคำแปลเป็นภาษาไทย  หรือทำซ้ำสำเนางานที่ได้
เคยจัดพิมพ์งานแปลเป็นภาษาไทยดังกล่าวจากเจ้าของลิขสิทธิ์  แต่ได้รับการปฏิเสธหรือเมื่อได้ใช้เวลา
อันสมควรแล้ว  แต่ตกลงกันไม่ได้  ถ้าปรากฏว่าในขณะที่ยื่นคำขอดังกล่าว
	(1)  เจ้าของลิขสิทธิ์มิได้จัดทำหรืออนุญาตให้ผู้ใดจัดทำคำแปลเป็นภาษาไทยของงาน
ดังกล่าวออกทำการโฆษณาภายในสามปีหลังจากที่ได้มีการโฆษณางาน เป็นครั้งแรก หรือ
	(2)  เจ้าของลิขสิทธิ์ได้จัดพิมพ์คำแปลงานของตนเป็นภาษาไทยออกทำการโฆษณา
ซึ่งเมื่อพ้นกำหนดสามปีหลังจากที่ได้จัดพิมพ์คำแปลงานดังกล่าวครั้งสุดท้ายไม่มีการจัดพิมพ์
คำแปลงานนั้นอีก  และไม่มีสำเนาคำแปลงานดังกล่าวในท้องตลาด
	การขออนุญาตตามวรรคหนึ่ง   ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์  วิธีการ  และเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
	(1)  การขออนุญาตตามวรรคหนึ่ง  ห้ามมิให้อธิบดีมีคำสั่งอนุญาต  หากระยะเวลาตาม
วรรคหนึ่ง (1)  หรือ (2)  สิ้นสุดลงไม่เกินหกเดือน
	(2)  ในกรณีที่อธิบดีมีคำสั่งอนุญาต  ให้ผู้ได้รับอนุญาตมีสิทธิแต่เพียงผู้เดียวในการจัดทำ
คำแปลหรือจัดพิมพ์คำแปลงานที่ได้รับอนุญาตดังกล่าว และในกรณีที่ระยะเวลาในหนังสืออนุญาต
ยังไม่สิ้นสุดลงหรือสิ้นสุดยังไม่เกินหกเดือน  ห้ามมิให้อธิบดีอนุญาตให้บุคคลอื่นจัดทำคำแปลเป็น
ภาษาไทยในงานลิขสิทธิ์เดียวกันนั้นอีก
	(3)  ห้ามมิให้ผู้ได้รับอนุญาตโอนสิทธิที่ได้รับอนุญาตให้แก่บุคคลอื่น
	(4)  ถ้าเจ้าของลิขสิทธิ์ หรือผู้ได้รับอนุญาตให้ใช้สิทธิขอเจ้าของลิขสิทธิ์แสดงต่ออธิบดี
ว่าตนได้จัดทำคำแปลเป็นภาษาไทย หรือจัดพิมพ์คำแปลงานดังกล่าวเป็นภาษาไทยโดยมีเนื้อหา
เหมือนกันกับสิ่งพิมพ์ที่ได้รับอนุญาตตาม มาตรา 55 และจำหน่ายสิ่งพิมพ์นั้นในราคาที่เหมาะสม
โดยเปรียบเทียบกับงานอื่นในลักษณะเดียวกันที่จำหน่ายในประเทศไทย ให้อธิบดีมีคำสั่งว่า
หนังสืออนุญาตที่ออกให้แก่ผู้ได้รับอนุญาตเป็นอันสิ้นสุดลง  และแจ้งให้ผู้ได้รับอนุญาตทราบถึง
คำสั่งดังกล่าวโดยไม่ชักช้า สำเนาสิ่งพิมพ์ที่จัดทำหรือจัดพิมพ์ขึ้นก่อนที่อธิบดีมีคำสั่งให้หนังสือ
อนุญาตสิ้นสุดลง  ผู้ได้รับอนุญาตมีสิทธิที่จะจำหน่าย สำเนาดังกล่าวจนกว่าจะหมดสิ้นไป
	(5)  ห้ามมิให้ผู้ได้รับอนุญาตส่งออกไปนอกราชอาณาจักร  ซึ่งสำเนาสิ่งพิมพ์ที่ได้รับ
อนุญาตให้จัดแปลหรือจัดทำเป็นภาษาไทยดังกล่าว  เว้นแต่จะเข้าเงื่อนไขดังต่อไปนี้
		(ก)  ผู้รับที่อยู่ต่างประเทศเป็นบุคคลสัญชาติไทย
		(ข)  สิ่งพิมพ์ดังกล่าวใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการเรียน การสอน หรือค้นคว้า
		(ค)  การส่งสิ่งพิมพ์ดังกล่าวจะต้องไม่เป็นไปเพื่อการค้า และ
		(ง)  ประเทศที่สิ่งพิมพ์ถูกส่งไปดังกล่าวจะต้องอนุญาตให้ประเทศไทยส่งหรือ
แจกจ่ายสิ่งพิมพ์ดังกล่าวในประเทศนั้น
	มาตรา 55 เมื่อได้รับคำขอตาม มาตรา 54  ให้อธิบดีดำเนินการให้มีการตกลงกันระหว่าง
คู่กรณีในเรื่องค่าตอบแทนและเงื่อนไขการใช้สิทธิ์  ในกรณีที่ตกลงกันไม่ได้ ให้อธิบดีเป็นผู้พิจารณามี
คำสั่งกำหนดค่าตอบแทนที่เป็นธรรม โดยให้คำนึงถึงอัตราค่าตอบแทนปกติในธุรกิจประเภทนั้น  และ
อาจกำหนดเงื่อนไขการใช้ลิขสิทธิ์ ตามที่เห็นสมควร
	เมื่อได้มีการกำหนดค่าตอบแทนและเงื่อนไขการใช้ลิขสิทธิ์แล้ว  ให้อธิบดีออกหนังสือ
อนุญาตให้แก่ผู้ขอใช้ลิขสิทธิ์
	คำสั่งของอธิบดีตามวรรคหนึ่ง  คู่กรณีอาจอุทธรณ์ต่อคณะกรรมการได้ภายในเก้าสิบวัน
นับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งคำสั่งของอธิบดี  คำวินิจฉัยของคณะกรรมการเป็นที่สุด
-
	หมวด 4
	คณะกรรมการลิขสิทธิ์
-
	มาตรา 56 ให้มีคณะกรรมการคณะหนึ่ง เรียกว่า  “ คณะกรรมการลิขสิทธิ์ “  ประกอบ
ด้วย ปลัดกระทรวงพาณิชย์เป็นประธาน กรรมการ และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งคณะรัฐมนตรีแต่งตั้ง
อีกไม่เกินสิบสองคน ในจำนวนนี้จะต้องแต่งตั้งจากผู้แทนของสมาคมเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิ
ของนักแสดงและผู้แทนของสมาคมผู้ใช้งานลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงเป็นจำนวนไม่น้อยกว่า
หกคนเป็นกรรมการ
	คณะกรรมการจะแต่งตั้งบุคคลใดเป็นเลขานุการและผู้ช่วยเลขานุการก็ได้
	มาตรา 57 กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ มีวาระอยู่ในตำแหน่งคราวละสองปี
	กรรมการซึ่งพ้นจากตำแหน่งอาจได้รับแต่งตั้งอีกได้
	ในกรณีที่กรรมการพ้นจากตำแหน่งก่อนวาระ หรือในกรณีที่คณะรัฐมนตรีแต่งตั้งกรรมการ
เพิ่มขึ้นในระหว่างที่กรรมการซึ่งแต่งตั้งไว้แล้วยังมีวาระอยู่ในตำแหน่ง ให้ผู้ได้รับแต่งตั้งให้ดำรง
ตำแหน่งแทน  หรือเป็นกรรมการเพิ่มขึ้นอยู่ในตำแหน่งเท่ากับวาระที่เหลืออยู่ของกรรมการซึ่งได้แต่ง
ตั้งไว้แล้ว
	มาตรา 58 กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิพ้นจากตำแหน่งก่อนวาระ  เมื่อ
	(1)  ตาย
	(2)  ลาออก
	(3)  คณะรัฐมนตรีให้ออก
	(4)  เป็นบุคคลล้มละลาย
	(5)  เป็นคนไร้ความสามารถหรือเสมือนไร้ความสามารถ  หรือ
	(6)  ได้รับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก เว้นแต่โทษสำหรับความผิดที่ได้
กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ
	มาตรา 59 การประชุมของคณะกรรมการ ต้องมีกรรมการมาประชุมไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของ
จำนวนกรรมการทั้งหมดจึงเป็นองค์ประชุม
	ถ้าประธานกรรมการไม่มาประชุมหรือไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ ให้กรรมการที่มาประชุม
เลือกกรรมการคนหนึ่งเป็นประธานในที่ประชุม  การวินิจฉัยชี้ขาดให้ถือเสียงข้างมาก
	กรรมการคนหนึ่งให้มีเสียงหนึ่งในการลงคะแนน ถ้าคะแนนเสียงเท่ากัน  ให้ประธานใน
ที่ประชุมออกเสียงเพิ่มขึ้นได้อีกเสียงหนึ่งเป็นเสียงชี้ขาด
	มาตรา 60 คณะกรรมการ มีอำนาจหน้าที่ดังนี้
	(1)  ให้คำแนะนำหรือคำปรึกษาแก่รัฐมนตรีในการออกกฎกระทรวงตามพระราชบัญญัตินี้
	(2)  วินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งของอธิบดีตาม มาตรา 45  และ มาตรา 55
	(3)  ส่งเสริมหรือสนับสนุนสมาคม หรือองค์กรของผู้สร้างสรรค์หรือนักแสดงเกี่ยวกับการ
ดำเนินการเพื่อจัดเก็บค่าตอบแทนจากบุคคลอื่นที่ใช้งานอันมีลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง  และ
การคุ้มครองหรือปกป้องสิทธิหรือประโยชน์อื่นใดตามพระราชบัญญัตินี้
	(4)  พิจารณาเรื่องอื่นๆ ตามที่รัฐมนตรีมอบหมาย
	ให้คณะกรรมการมีอำนาจแต่งตั้งคณะอนุกรรมการเพื่อพิจารณาหรือปฏิบัติการอย่างหนึ่ง
อย่างใดตามที่คณะกรรมการมอบหมายก็ได้ และให้นำ มาตรา 59  มาใช้บังคับแก่การประชุมของ
คณะอนุกรรมการโดยอนุโลม
	ในการปฏิบัติหน้าที่  ให้คณะกรรมการหรือคณะอนุกรรมการ มีอำนาจออกคำสั่งเป็น
หนังสือเรียกบุคคลใดมาให้ถ้อยคำหรือให้ส่งเอกสารหรือวัตถุใดๆ มาเพื่อประกอบการพิจารณาได้
ตามความจำเป็น
-
	หมวด 5
	 ลิขสิทธิ์และสิทธิของนักแสดงระหว่างประเทศ
-
	มาตรา 61 งานอันมีลิขสิทธิ์ของผู้สร้างสรรค์และสิทธิของนักแสดงของประเทศที่เป็นภาคี
แห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ หรืออนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิของนักแสดงซึ่ง
ประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย  หรืองานอันมีลิขสิทธิ์ขององค์การระหว่างประเทศซึ่งประเทศไทย
ร่วมเป็นสมาชิกอยู่ด้วยย่อมได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัตินี้
	ให้รัฐมนตรีมีอำนาจประกาศรายชื่อประเทศภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครอง
ลิขสิทธิ์ หรืออนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิของนักแสดงในราชกิจจานุเบกษา
-
	หมวด 6
	คดีเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ สิทธิของนักแสดง ข้อมูลการบริหารสิทธิและมาตรการทางเทคโนโลยี
	*ชื่อหมวด 6 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
-
	มาตรา 62 คดีเกี่ยวกับลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตามพระราชบัญญัตินี้  ไม่ว่าจะเป็น
คดีแพ่งหรือคดีอาญา  ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่างานที่มีการฟ้องร้องในคดีนั้น  เป็นงานอันมีลิขสิทธิ์หรือ
สิทธิของนักแสดงตามพระราชบัญญัตินี้  และโจทก์เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หรือสิทธิของนักแสดงในงาน
ดังกล่าว เว้นแต่จำเลยจะโต้แย้งว่าไม่มีผู้ใดเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์  หรือสิทธิของนักแสดง  หรือโต้แย้งสิทธิ
ของโจทก์
	งานใดมีชื่อหรือสิ่งที่ใช้แทนชื่อของบุคคลใดที่อ้างว่าตนเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิ
ของนักแสดงแสดงไว้  ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าบุคคลซึ่งเป็นเจ้าของชื่อหรือสิ่งที่ใช้แทนชื่อนั้น
เป็นผู้สร้างสรรค์  หรือนักแสดง
	งานใดไม่มีชื่อหรือสิ่งที่ใช้แทนชื่อแสดงไว้  หรือมีชื่อหรือสิ่งที่ใช้แทนชื่อแสดงแสดงไว้
แต่มิได้อ้างว่าเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง  และมีชื่อหรือสิ่งใดที่ใช้แทนชื่อของบุคคล
อื่นซึ่งอ้างว่าเป็น ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณา หรือผู้พิมพ์ และผู้โฆษณาแสดงไว้  ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่า
บุคคลซึ่งเป็นผู้พิมพ์  ผู้โฆษณา  หรือผู้พิมพ์  และผู้โฆษณานั้นเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของ
นักแสดงในงานนั้น
	มาตรา 63 ห้ามมิให้ฟ้องคดีละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิ์ของนักแสดง เมื่อพ้นกำหนดสามปี
นับแต่วันที่เจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงรู้ถึงการละเมิดและรู้ตัวผู้กระทำละเมิด  แต่ทั้งนี้
ต้องไม่เกินสิบปีนับแต่วันที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง
	มาตรา 64 ในกรณีที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง  ศาลมีอำนาจสั่งให้ผู้ละเมิด
ชดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตามจำนวนที่ศาลเห็นสมควร  โดยคำนึงถึง
ความร้ายแรงของความเสียหายรวมทั้งการสูญเสียประโยชน์และค่าใช้จ่ายอันจำเป็นในการบังคับ
ตามสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงด้วย
	ในกรณีที่ปรากฏหลักฐานชัดแจ้งว่าการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงเป็นการกระทำ
โดยจงใจ หรือมีเจตนาเป็นเหตุให้งานอันมีลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงสามารถเข้าถึงโดยสาธารณชน
ได้อย่างแพร่หลาย ให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ผู้ละเมิดจ่ายค่าเสียหายเพิ่มขึ้นไม่เกินสองเท่าของค่าเสียหายตามวรรคหนึ่ง
	*มาตรา 64 วรรคสอง เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 65 ในกรณีที่มีหลักฐานโดยชัดแจ้งว่าบุคคลใดกระทำการ หรือกำลังจะกระทำการ
อย่างใดอย่างหนึ่งอันเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง  เจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง
อาจขอให้ศาลมีคำสั่งให้บุคคลดังกล่าวระงับหรือละเว้นการกระทำดังกล่าวนั้นได้
	คำสั่งของศาลตามวรรคหนึ่งไม่ตัดสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงในการ
เรียกร้องค่าเสียหายตาม มาตรา 64
	มาตรา 65/1 ให้นำมาตรา 63 มาตรา 64 และมาตรา 65 มาใช้บังคับแก่การฟ้องคดีเกี่ยวกับ
ข้อมูลการบริหารสิทธิและมาตรการทางเทคโนโลยีโดยอนุโลม
	*มาตรา 65/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 66 ความผิดตามพระราชบัญญัตินี้เป็นความผิดอันยอมความได้
-
	หมวด 7
	พนักงานเจ้าหน้าที่
-
	มาตรา 67 เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้  ให้พนักงาน
เจ้าหน้าที่เป็นเจ้าพนักงานตาม ประมวลกฎหมายอาญา  และให้พนักงานเจ้าหน้าที่มีอำนาจและหน้าที่
ดังต่อไปนี้
	(1)  เข้าไปในอาคาร สถานที่ทำการ สถานที่ผลิต หรือสถานที่เก็บสินค้าของบุคคลใดใน
เวลาระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นถึงพระอาทิตย์ตก หรือในเวลาทำการของสถานที่นั้น หรือเข้าไปใน
ยานพาหนะ  เพื่อตรวจค้นสินค้า หรือตรวจสอบเมื่อมีเหตุอันควรสงสัยว่ามีการกระทำความผิด
ตามพระราชบัญญัตินี้
	(2)  ยึดหรืออายัดเอกสารหรือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิด เพื่อประโยชน์
ในการดำเนินคดีในกรณีมีเหตุอันควรสงสัยว่ามีการกระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้
	(3)  สั่งให้บุคคลใดๆ มาให้ถ้อยคำหรือให้ส่งบัญชี  เอกสาร  หรือหลักฐานอื่นในกรณีมี
เหตุอันควรเชื่อว่า ถ้อยคำ สมุดบัญชี เอกสาร หรือหลักฐานดังกล่าว มีประโยชน์แก่การค้นพบหรือ
ใช้เป็นพยานหลักฐานในการพิสูจน์การกระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้
	ในการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ ให้ผู้ซึ่งเกี่ยวข้องอำนวยความสะดวกตาม
สมควร
	มาตรา 68 ในการปฏิบัติหน้าที่  พนักงานเจ้าหน้าที่ต้องแสดงบัตรประจำตัวแก่บุคคล
ซึ่งเกี่ยวข้อง
	บัตรประจำตัวพนักงานเจ้าหน้าที่  ให้เป็นไปตามแบบที่รัฐมนตรีกำหนด
-
	หมวด 8
	บทกำหนดโทษ
-
	มาตรา 69 ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตาม มาตรา 27 มาตรา 28 
มาตรา 29 มาตรา 30  หรือ มาตรา 52  ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาท
	ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นการกระทำเพื่อการค้า  ผู้กระทำต้องระวางโทษ
จำคุกตั้งแต่หกเดือนถึงสี่ปี หรือปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงแปดแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
	มาตรา 69/1 ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์ตามมาตรา 28/1 ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่
หกเดือนถึงสี่ปี หรือปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงแปดแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
	*มาตรา 69/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2558
	มาตรา 70 ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์ตาม มาตรา 31  ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่หนึ่งหมื่นบาทถึง
หนึ่งแสนบาท
	ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่ง เป็นการกระทำเพื่อการค้า  ผู้กระทำต้องระวางโทษ
จำคุกตั้งแต่สามเดือนถึงสองปี หรือปรับตั้งแต่ห้าหมื่นบาทถึงสี่แสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
	มาตรา 70/1  ผู้ใดกระทำการละเมิดข้อมูลการบริหารสิทธิตามมาตรา 53/1 หรือมาตรา 53/2 
หรือละเมิดมาตรการทางเทคโนโลยีตามมาตรา 53/4 ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่หนึ่งหมื่นบาทถึงหนึ่งแสนบาท
ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นการกระทำเพื่อการค้า ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามเดือนถึงสองปี 
หรือปรับตั้งแต่ห้าหมื่นบาทถึงสี่แสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
	*มาตรา 70/1 เพิ่มโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 71 ผู้ใดไม่มาให้ถ้อยคำหรือไม่ส่งเอกสารหรือวัตถุใดๆ ตามที่คณะกรรมการหรือคณะ
อนุกรรมการสั่งตาม มาตรา 60 วรรคสาม  ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน  หรือปรับไม่เกิน
ห้าหมื่นบาท  หรือทั้งจำทั้งปรับ
	มาตรา 72 ผู้ใดขัดขวางหรือไม่อำนวยความสะดวกแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ตาม
มาตรา 67  หรือฝ่าฝืน  หรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง ของพนักงานเจ้าหน้าที่ซึ่งสั่งตาม มาตรา 67
ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน หรือปรับไม่เกินห้าหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
	มาตรา 73 ผู้ใดกระทำความผิดต้องระวางโทษตามพระราชบัญญัตินี้  เมื่อพ้นโทษแล้วยังไม่ครบ
กำหนดห้าปี  กระทำความผิดต่อพระราชบัญญัตินี้อีก ต้องระวางโทษเป็นสองเท่าของโทษที่กำหนด
ไว้ สำหรับความผิดนั้น
	มาตรา 74 ในกรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นนิติบุคคล ถ้าการกระทำความผิดของนิติบุคคลนั้น
เกิดจากการสั่งการหรือการกระทำของกรรมการ หรือผู้จัดการ หรือบุคคลใดซึ่งรับผิดชอบในการดำเนินงาน
ของนิติบุคคลนั้น หรือในกรณีที่บุคคลดังกล่าวมีหน้าที่ต้องสั่งการหรือกระทำการและละเว้นไม่สั่งการ
หรือไม่กระทำการจนเป็นเหตุให้นิติบุคคลนั้นกระทำความผิด ผู้นั้นต้องรับโทษตามที่บัญญัติไว้สำหรับ
ความผิดนั้น ๆ ด้วย
	*มาตรา 74 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่เกี่ยวกับ
ความรับผิดในทางอาญาของผู้แทนนิติบุคคล พ.ศ. 2560
	มาตรา 75 บรรดาสิ่งที่ได้ทำขึ้นหรือนำเข้ามาในราชอาณาจักรอันเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือ
สิทธิของนักแสดง และสิ่งที่ได้ใช้ในการกระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ ให้ริบเสียทั้งสิ้น หรือ
ในกรณีที่ศาลเห็นสมควร ศาลอาจสั่งให้ทำให้สิ่งนั้นใช้ไม่ได้หรือจะสั่งทำลายสิ่งนั้นก็ได้ โดยให้ผู้กระทำ
ละเมิดเสียค่าใช้จ่ายในการนั้น
	*มาตรา 75 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 76 ค่าปรับที่ได้ชำระตามคำพิพากษา ให้จ่ายแก่เจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงเป็น
จำนวนกึ่งหนึ่ง  แต่ทั้งนี้ไม่เป็นการกระทบกระเทือนถึงสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดง
ที่จะฟ้องเรียกค่าเสียหายในทางแพ่ง สำหรับส่วนที่เกินจำนวนเงินค่าปรับที่เจ้าของลิขสิทธิ์หรือสิทธิ
ของนักแสดงได้รับแล้วนั้น
	มาตรา 77 ความผิดตามมาตรา 69 วรรคหนึ่ง มาตรา 70 วรรคหนึ่ง และมาตรา 70/1 วรรคหนึ่ง 
ให้อธิบดีมีอำนาจเปรียบเทียบได้
	*มาตรา 77 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
	มาตรา 78 งานอันมีลิขสิทธิ์อยู่แล้วตาม  พระราชบัญญัติ คุ้มครองวรรณกรรมและศิลปกรรม
พุทธศักราช 2474   หรือ พระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521  ในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ให้ได้รับความคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
	งานที่ได้จัดทำขึ้นก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ  และไม่มีลิขสิทธิ์ตาม
พระราชบัญญัติ คุ้มครองวรรณกรรมและศิลปกรรม พุทธศักราช 2474  หรือ พระราชบัญญัติ
ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521  แต่เป็นงานที่ได้รับความคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้  ให้ได้รับความ
คุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
-
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
ชวน  หลีกภัย
นายกรัฐมนตรี
-
ร.จ. เล่ม 111  ตอนที่ 59 ก
วันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2537
-
หมายเหตุ
	เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้  คือ  โดยที่ พระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ.
2521 ได้ใช้บังคับมาเป็นเวลานานแล้ว บทบัญญัติต่างๆ จึงไม่สอดคล้องกับสถานการณ์ทั้งภายใน
และภายนอกประเทศที่ได้เปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะการพัฒนาและการขยายตัวทางเศรษฐกิจ
การค้า และอุตสาหกรรมของประเทศและระหว่างประเทศ  สมควรที่จะได้มีการปรับปรุงมาตรการ
คุ้มครองด้านลิขสิทธิ์ให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวและเพื่อส่งเสริม
ให้มีการสร้างสรรค์งานในด้านวรรณกรรม ศิลปกรรม และงานด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องมากยิ่งขึ้น
จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้
-